W 1952 roku Hoffer rozpoczął eksperyment na 30 pacjentach, którzy zostali zdiagnozowani z ostrą schizofrenią przez pracownika klinicznego (badanie zostało opisane w 1957 roku przez Hoffer’a, Osmond’a, Callbeck’a i Kahan’a). Uczestnicy otrzymali serię testów fizjologicznych i psychologicznych w celu pomiaru stanu początkowego, a następnie zostali przydzieleni losowo do grup terapeutycznych. Dziewięć osób otrzymało placebo, 10 otrzymywało kwas nikotynowy, a 11 otrzymywało nikotynamid (dwa ostatnie są formami witaminy B3). Wszyscy uczestnicy byli leczeni przez 42 dni, przebywali w tym samym szpitalu i otrzymywali psychoterapię od tej samej grupy klinicystów. Te kontrolowane warunki sprawiły, że badanie było wewnętrznie poprawne. Obu grupom eksperymentalnym podawano trzy gramy witaminy B3 dziennie. Każda z trzech grup terapeutycznych odnotowała poprawę, lecz grupy przyjmujące witaminę B3 odnotowały większą poprawę niż grupa placebo. W ciągu jednego roku 33% pacjentów z grupy placebo pozostało zdrowych, a z grup przyjmujących witaminę B3 zdrowych było aż 88% pacjentów. Te przekonujące wyniki skłoniły zespół badawczy do przeprowadzenia większego, bardziej rygorystycznego badania.
Osmond i Hoffer (1962) porównali witaminę B3 z placebo u 82 osób rekrutowanych z oddziału psychiatrycznego w szpitalu Saskatchewan. Czterdziestu trzech uczestników otrzymało placebo, a 39 otrzymywało trzy gramy witaminy B3 przez łącznie 33 dni. Obie grupy były podobne pod względem wieku, średniej liczby dni spędzonych w szpitalu oraz nasilenia objawów schizofrenii. Obie grupy kontynuowały leczenie, które było na miejscu, które obejmowało terapię elektrowstrząsami, jak również inne standardowe metody leczenia. Na koniec tego badania, 31 (79%) z 39 uczestników, którym podawano witaminę B3 poprawiło się, podczas gdy jeśli chodzi o placebo poprawiło się tylko 18 (41%) z 43 uczestników. Poprawa była definiowana jako bycie przynajmniej w większości wolnym od objawów i radzenie sobie w sposób zadowalający poza szpitalem psychiatrycznym.
Po zakończeniu 33-dniowej próby w szpitalu, Osmond i Hoffer (1962) losowo przepisali badanym 1 g niacyny dziennie lub placebo, wypisali ich i obserwowali przez kolejne pięć lat. To stworzyło cztery grupy: Ci, którzy otrzymywali niacynę podczas badania i po nim (n=25); Ci otrzymujący niacynę podczas badania i placebo po nim (n=29); otrzymujący placebo podczas badania i niacynę po zakończeniu badania (n=8); oraz otrzymujący placebo w obu okresach (n=20). Osmond i Hoffer nie podali, czy badani otrzymywali leczenie farmakologiczne.
Spośród 25 osób które przyjmowały niacynę podczas i po próbie szpitalnej, 10% miało nawrót choroby podczas okresu obserwacji. Z 29 osób, które przyjmowały placebo w obu okresach, aż 40% miało nawrót choroby. Badacze nie odnotowali żadnych skutków ubocznych niacyny. Te wyniki poparły tezę, że niacyna skutecznie leczy schizofrenię i jest bezpieczna w przyjmowaniu przez pięć lat, a także wywołały pytania o to, co doprowadziło do wyleczenia tych pacjentów, którzy przyjmowali placebo.
Hoffer i współpracownicy (1957) doszli do wniosku, że „przy stosowaniu w odpowiednich dawkach, kwas nikotynowy i nikotynamid istotnie przyczyniają się do wyzdrowienia pacjentów ze schizofrenią”. Chociaż te dane zostały starannie udokumentowane i poparte kolejnymi badaniami, ortomolekularne leczenie schizofrenii nie stało się powszechnie aprobowane w dziedzinie psychiatrii.
Oba powyższe badania dotyczyły pacjentów z ostrą schizofrenią. W przypadku osób cierpiących przewlekle na schizofrenię, czas trwania leczenia musi być wystarczająco długi, aby uzyskać odpowiednie wyniki. „Przewlekli pacjenci wymagali stosowania witaminy B3 przez pięć lub więcej lat, aby uzyskać obserwowalne korzyści.” – pisał Abram Hoffer.
Pamiętaj, że w przypadku stosowania niacyny w postaci kwasu nikotynowego, występuje po niej zaczerwienienie skóry i uderzenia ciepła, co jest normalną reakcją i nie jest w żaden sposób niebezpieczne dla zdrowia. Więcej o tym efekcie i o o tym, jak można go ograniczyć:
https://zdrowie-psychiczne.edu.pl/efekt-flush-jak-ograniczyc-uderzenia-ciepla-po-niacynie/
Źródła
1. F. Nick Fortino, Experiencing the mind when the brain is fed correctly: A multiple case study investigating the effects of risperdal versus an orthomolecular treatment, https://www.proquest.com/openview/8fb7c22cc32613f32bb5f2b188fbf56a/1?pq-origsite=gscholar&cbl=18750, s. 23-25
2. Alternative Medicine Review Volume 13, Number 4 2008
Na tej stronie staram się wiernie prezentować treści udzielane przez doktora Abrama Hoffera oraz innych lekarzy medycyny ortomolekularnej. Nie jestem lekarzem, a treści te mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Przed podjęciem decyzji związanych ze zdrowiem skonsultuj się z lekarzem.